Filmrecensie: The Fourth Musketeer (2022) Geregisseerd door Steve Lawson

Het is begrijpelijk dat het met een beperkt budget niet lukt om een echt goede musketier film te maken, maar dat het niet vermakelijk is, is minder gemakkelijk te vergeven.

Heeft kwaliteiten, alleen niet in het verhaal

Het is eigenlijk vrij opmerkelijk hoe de film er wel redelijk in weet te slagen om er goed uit te zien met zijn sets en kostuums, maar de dingen die niets kosten, zoals een goed verhaal, halen het niveau van de film alsnog dusdanig omlaag dat het op geen enkel moment een goede of enigzins leuke weet te zijn.

Gekke aan het verhaal is ook dat het groots wordt opgebouwd, maar dat het nooit ook daadwerkelijk groots weet te worden. Doordat het verhaal in flashback verteld wordt aan een aspirerende jonge musketeer verwacht je een groots verhaal waar enorme belangen op het spel staan en waar veel relevante dingen in gebeuren, maar eigenlijk gebeurt er continu vrij weinig.

Dun uitgerekt

Meest vervelende aan de film blijft echter dat het maar geen prettig tempo weet aan te nemen. Scènes slepen zich maar voort, ongetwijfeld om te voorkomen dat de film korter dan een uur zou duren. Scènes die met gemak in 30 seconden getoond hadden kunnen worden duren nu soms minuten, waarin personages maar in rondjes blijven draaien met hun dialogen. Een reden waarom "The Fourth Musketeer" zelfs vrij vervelend om te kijken is.

Zeer rommelig

Kans is dan ook erg groot dat het je na verloop van tijd ook totaal niet meer kan schelen wat er gaande is in de film. Iets met een bief, maar om eerlijk te zijn heb ik verder ook geen idee. Het wil maar niet interessant worden en het verhaal wordt zo enorm traag en rommelig verteld dat het niet alleen lastig is om je aandacht erbij te houden, maar soms ook om de puzzelstukjes te kunnen plaatsen.

De personages zijn niet eens slecht geschreven, maaar ook hiermee weet de film uiteindelijk vrijwel niets te doen. Natuurlijk helpt het ook niet echt dat ze niet door de meest talentvolle acteurs worden gespeeld.