Filmrecensie: Women Talking (2022) Geregisseerd door Sarah Polley

Sommige films zijn echt niet gemakkelijk of lekker om weg te kijken. Dit houdt echter niet in dat ze niet de moeite waard zijn. "Women Talking" is ook absoluut zo'n film. Het is wat zwaar en traag, maar door de kwaliteit hoe het zijn onderwerp weet te behandelen blijft het tegelijkertijd ook een fascinerende en sterke film om te kijken.

Titel liegt niet

De titel liegt niet: dit is een film waarin vrouwen voornamelijk enorm veel met elkaar aan het praten zijn. Dit klinkt op het eerste gezicht voor velen vast niet bijster interessant, maar de film weet er wel degelijk knap in te slagen om dingen vrij interessant te maken en houden.

Dit komt ook met name door het tempo. Ondanks dat er echt niet enorm veel variatie in het verhaal zit, weet het wel vaak af en toe de focus wat te verleggen, waardoor het ook nooit voelt alsof de film te lang bij één onderwerp blijft hangen. Het is wellicht ook wel wat waar dat bepaalde dingen zich hierdoor nooit volledig door weten te ontwikkelen, maar toch kan ik niet zeggen dat ik ontevreden ben met deze benadering, doordat het het verhaal net even iets makkelijker te behappen maakt.

Neemt op de juiste momenten een stapje terug

Dit had namelijk heel gemakkelijk een film kunnen zijn die continu zware thema's op je af had kunnen vuren. De terughoudendheid die de film hiermee laat zien is prettig en door dingen net even iets subtieler te brengen of zelfs helemaal niet te laten zien komen bepaalde elementen van het verhaal juist extra sterk over.

Het is makkelijker om dingen te verweken wanneer het af en toe een stapje terugneemt en de focus verlegt. Het weet hierdoor goed zijn thema's te laten werken, al kun je er ergens nog wel over discussiëren of dit het beste verhaal voor zijn thema's was.

Je kunt je afvragen of de setting de juiste was voor zijn boodschap

Het zijn helaas thema's van alle tijden en daardoor ook nog altijd relevant, maar door het verhaal in een afgesloten en zeer religieuze setting te plaatsen doe je mijns inziens toch wel wat afbreuk aan het geheel.

Je kunt de thema's natuurlijk breder trekken en overal op toepassen, maar door voor deze setting te kiezen wordt het ook al snel een 'ver-van-je-bed-show' voor veel mensen en lijkt het net allemaal iets minder relevant te zijn voor ons leven die leven in een vrije westerse samenleving. Terwijl niets minder waar is natuurlijk. Vrouwenonderdrukking komt in allerlei vormen voor, ook in onze moderne tijd en samenleving. Maar doordat zaken in deze film net even iets extremer zijn weet ik niet of deze boodschap ook even goed en sterk binnen zal komen voor iedereen.

Weet zijn verhaal stevig neer te zetten

Maar je hoeft de film natuurlijk ook niet alleen maar per se als één te zien die boodschappen wil overbrengen.Je kan het simpelweg ook zien als één die een verhaal vertelt, en die dit zeer effectief weet te doen.

Absoluut geholpen door zijn goede camerawerk weet de film een beklemmende sfeer neer te zetten, waar het ongemak en angst vaak vanaf druipt. Dit gevoel wordt ook verder versterkt door de knappe prestaties van de acteurs, die het verhaal sterk en geloofwaardig over weten te brengen. Een problem blijft echter wel dat veel van de dialogen meer voelen alsof ze in een toneelstuk thuishoren. Dit zijn geen teksten die een 'normaal' alledaags persoon tegen een ander zal opdreunen in het echte leven, maar ik kan tegelijk niet echt zeggen dat dit verder ook afbreuk doet aan de geloofwaardigheid van het geheel. Daar blijft het uiteindelijk te goed gemaakt voor.