Filmrecensie: Three Thousand Years of Longing (2022) Geregisseerd door George Miller

---

Een sprookje voor volwassenen. Iets waar niets mis mee is natuurlijk. Ook volwassen personen houden immers voldoende fantasie en laten zich graag meevoeren naar fantasierijke plekken, andere tijden en personages die niet uit deze wereld lijken. Allemaal dingen die "Three Thousand Years of Longing" ook echt wel te bieden heeft, maar toch weet het hier nooit heel effectief mee om te gaan.

Gebrekkige uitvoering van zijn concept

Meest jammere aan "Three Thousand Years of Longing" is dat het een film is die overduidelijk had kunnen werken. Met het concept op zich is namelijk weinig mis. Het is echter de uitvoering die richting en een bepaalde diepgang mist, waardoor het nooit goed lukt om lekker door de film meegevoerd te kunnen worden.

Het is dan ook meer een fantasiefilm die het uiterlijk van een goede en fatantasierijke film heeft, maar  hart mist om het ook echt goed effectief te kunnen laten werken. Het is nooit een hele lieve, leuke of tot nadeken stemmende film, hoewel alle ingrediënten hiervoor wel degelijk aanwezig waren.

Geen effectieve opbouw

Het goed met name mis bij de opbouw van zijn verhaal. Het is ergens leuk hoe de film uit verschillende segmenten bestaat, over het vroegere leven en de eerdere meester van de Djinn, gespeeld door Idiris Elba. Het weet echter nooit goed één geheel te vormen. De verhalen zijn niet goed en sterk genoeg met elkaar verbonden en het voelt nooit alsof het verhaal er genoeg voortgang mee boekt. Het zijn immers in grote lijnen telkens weer dezelfde verhalen, waarin mensen dezelfde fouten maken met het kiezen van hun drie wensen.

Echt enorm veel variatie zit er dus niet in de film en het voelt wel alsof de film een groter plaatje probeert te schetsen met zijn verschillende verhaal, om ook tot een sterke conclusies te komen, maar dit komt er eigenlijk nooit van. Het geeft "Three Thousand Years of Longing" absoluut iets onbvredigends, al hoef je je verder niet al te veel zorgen te maken dat het ook een verschrikkelijke kijkervaring zou zijn.

Technisch zeer indrukwekkend

Er valt dan ook nog wel altijd degelijk voldoende positiefs over deze film te zeggen.

Zo ziet het er werkelijk schitterend uit, met zeer goed camerawerk. Het is ook wel degelijk goed duidelijk dat deze film een aardige duit had gekost om te maken, wat niet zozeer terug te zien is in een grootste opzet, maar meer in de kleine details van de film. Niet per se echt iets waar je ook een groot publiek mee trekt, maar het blijft wel degelijk iets wat indrukwekkend aan de film is. Vanuit een technisch standpunt gezien blijft het ook absoluut een geweldige prestatie.

Goede acteerprestaties

Er valt verder ook weinig negatiefs te zeggen over het acteerwerk. Ik zou niet willen zeggen dat de relatie tussen de Djinn en het personage gespeeld door Tilda Swinton ook goed voelbaar is en begrijpbaar wordt gemaakt, maar dit ligt verder zeker niet aan de acteurs. Dit ligt opnieuw meer aan de opbouw van de film, waarin eigenlijk geen goede natuurlijk progressie merkbaar in is. Dingen lijken dan ook meer simpelweg gewoon te gebeuren, zonder dat je er als kijker al te veel bij zal gaan voelen of door meegesleept wordt.

Toch blijft het met name Idris Elba die de film goed gaande weet te houden. Meer dan de film zelf is zijn personage enorm divers te noemen, die veel kanten op weet te gaan. Niet dat hier echter ook goed genoeg de diepte mee ingegaan wordt ooit, wat ook een probleem met de film als geheel is.

Weet uiteindelijk niet genoeg indruk te maken

Er bijven echt wel voldoende elementen van een goede zichtbaar in de film, maar als geheel blijft het te onsamenhangend en uiteindelijk ook nietszeggend om echt een indruk achter te laten. Het kijken van "Three Thousand Years of Longing" voelt nooit als een hele slechte of vervelende ervaring, maar weet je uiteindelijk te weinig te geven om het ook een enorm prettige of vermakelijke kijkervaring te maken.

6/10

Bekijk trailer