Filmrecensie: At Midnight (2023) Geregisseerd door Jonah Feingold

Zo op het oog een zeer typische genrefilm, die het toch niet wil lukken om ook als een gemiddelde genrefilm te werken. Het verhaal mist een goede sterke romance en het lijkt ook lang niet altijd goed te weten wat het precies wil zijn.

Een komedie, 'per ongeluk' gemaakt als een romantishe film

Wat overduidelijk is aan de film, is dat het een script heeft die bij een komedie past. En ondanks dat de film uiteraard echt wel zo zijn komische momenten en personages heeft, weet het niet goed hoe het met zijn komedie om moet gaan. Het voelt dan ook meer als een komedie die 'per ongeluk' als een romantische film is gemaakt, zonder een goede balans.

Het geeft de film zelfs wat ongemakkelijks, doordat het een film is die het duidelijk van zijn vermaak had moeten hebben, die echter maar niet vermakelijk wil worden. Alle ingrediënten blijven echt wel aanwezig. Zo lijkt de film lekker zelfbewust en heeft het ook een aantal vermakelijke personages, die echter juist al snel uit de toon vallen doordat de film er veel meer op gericht is om zijn romance te laten werken.

Maakt dingen niet interessant genoeg

En de romance is niet eens enorm sterk. In de kern blijft het echt wel een leuk en lief idee, maar het wil er nooit goed genoeg in slagen om dingen ook geloofwaardig te maken.

Dit komt voornamelijk doordat het verhaal ook echt wel een duidelijke richting mist. Eigenlijk gaat het alleen maar over twee personen die elkaar overduidelijk leuk vinden en af en toe wat leuke dingen gaan doen samen. Het is niet zo alsof hierbij enorme conflicten optreden of dingen gecompliceerd worden gemaakt. Het is behoorlijk rechtlijnig, waarbij af en toe wel wat afleiding en een aantal zijwegen in het verhaal wekom zouden zijn geweest.

En opnieuw zijn alle jusite ingrediënten hier echt wel voor aanwezig, maar om de één of andere reden grijpt de film geen enkele van zijn kansen aan om hier ook iets mee te gaan doen. Het is daardoor ook wat lastig om echt geïnteresseerd in de film en zijn verhaal te kunnen blijven.

Geen conflict

Zo is het ook echt wel storend hoe de film zelf tegen het einde ook lijkt te beseffen dat er helemaal geen conflict was, waardoor het maar besluit om zijn twee hoofdpersonen ruzie te laten krijgen over iets wat ik nog altijd niet goed begrijp. Het is zo pietluttig en iets wat volledig uit te niets komt dat het ook totaal niet goed voor de film weet te werken.

Als ze hierdoor al bijna uit elkaar worden gedreven, zou ik niet willen weten hoe dingen voor de twee eruit zouden gaan zien wanneer er écht een conflict op zou gaan treden. Het maakt echter wel goed duidelijk dat de romance tussen de twee verre van sterk- of toekomstbestendig is. Niet echt iets wat je uit zou willen stralen als een romantische film. die volledige op de romance tussen zijn twee hoofdpersonen bouwt.

Gebrek aan chemie

Het is ook geen geweldig sterk gecaste film. Alleen Monica Barbaro weet goed te overtuigen en de juiste balans te vinden tussen het vermaak en de humor van de film. Haar acteerprestaties kunnen echter niet verhullen dat er wel erg weinig chemie is tussen haar en haar tegenspeler Diego Boneta.

Toegegeven, dit komt voornamelijk door het schrijfwerk. Het is te simplistisch en lijkt te denken dat het genoeg is om de romance te laten werken door de personages tegenpolen van elkaar te maken. Dit werkt nog leuk in het begin, maar hierna weet de film je te weinig te geven waardoor je zou geloven dat deze twee mensen elkaar op een goede en positieve manier aanvullen, laat staan dat ze ook dingen met elkaar gemeen lijken te hebben.

Langzaamaan steeds minder leuk en interessant

Een film die langzaamaan steeds minder leuk en interessant om te kijken wordt, wanneer je je beseft dat het verhaal zich op geen enkele manier goed doorontwikkeld en de romance een duidelijke richting en geloofwaardigheid mist. Van de komedie hoef je zelfs nog minder te verwachten. Het is slechts af en toe vermakelijk genoeg om de film nog enigzins oké om te kijken te maken.

5/10

Bekijk trailer