Filmrecensie: Sam & Kate (2022) Geregisseerd door Darren Le Gallo

---

Aan de ene kant is dit echt wel een lieve film om te kijken, maar het heeft daarnaast van alles te weinig in zich om ook daadwerkelijk een goede film te worden.

Maakt geen echte keuzes

Het kijken van deze film is zeker niet vervelend, maar het voelt uiteindelijk toch ook wel als een ietwat nutteloze ervaring. Niet dat je je slechter zal gaan voelen an het zien van de film, maar heel effectief valt het verder echt niet te noemen.

Het is een film die erg op zijn drama vertrouwd, echter wil de film hiermee nooit heel meeslepend of ook enorm interessant worden. De realistisch benadering werkt wel goed voor het verhaal, alleen heeft het verhaal zelf te weinig te bieden. De film lijkt af en toe dan ook wel in een wat lastige spagaat te zitten. Moet het dingen dramatischer maken wat het wellicht interessanter maakt, maar ten koste zal gaan van het realisme? Of zal het meer realistisch en simplistisch met zijn verhaal moeten blijven, met het risico dat je de aandacht van de kijker verliest? Uiteindelijk maakt de film nooit echt een keuze, waardoor het als geheel nooit heel goed van de grond weet te komen.

Geen sterke focus

De film gaat ook net te vaak verschillende kanten op met zijn verhaal. Het ene moment denk je dat het een liefdesverhaal is, terwijl het het andere moment meer over de relatie tussen vader/zoon en moeder/dochter gaat. Ergens heeft de film wel een goede balans, alleen zorgt het constante gewissel er ook voor dat geen van de verhaallijnen zich ooit goed weet te ontwikkelen. 

Ondanks het vrij lage tempo van de film gunt het zichzelf vaak geen tijd of voldoende ruimte om dingen goed te kunnen ontwikkelen. Je zou dan ook kunnen zeggen dat dingen vaak maar gewoon gebeuren, wat in zekere zin bijdraagt aan de realistische toon van de film, maar er tegelijk ook voor zorgt dat het ook wel erg lastig is om je ook maar met iets of iemand verbonden te voelen in deze film.

Vrij risicoloos

In zijn poging om dingen ook maar zo realistisch mogelijk te houden, durft het ook erg weinig risico's te lopen. Het verhaal verloopt hierdoor ook vaak net even iets te voorspelbaar. Zelfs op de moment dat de film echt wel wat aardige ideeën heeft en benaderingen kiest voelt het wel erg bekend allemaal.

Deze film heeft uiteindelijk dan ook werkelijk niets te bieden wat geen enkele andere film je zou kunnen bieden. Dit geldt natuurlijk voor de grote meerderheid van alle films, alleen hebben veel films vaak nog wel iets wat het echt de moeite waard maakt en in zekere zin ook uniek op zichzelf maakt om te kijken. Deze film blijft echter erg middelmatig, op zo'n beetje alle denkbare manieren.

Acteerwerk kan het verhaal niet redden

Ja, het acteerwerk is echt wel goed, alleen maakt dit uiteindelijk niet enorm veel uit voor de film. De personages zelf blijven namelijk vrij constant iets oppervlakkigs of afstandelijks houden. Aan het einde van de film voelt het ook niet echt alsof je de personages echt hebt leren kennen, ondanks dat dit wel degelijk een overduidelijk doel van de film was. Opnieuw iets wat de schrijver van de film, Darren Le Gallo, zich sterk aan mag rekenen.

Ik zou haast willen zeggen dat het een verspilling van het talent van Dustin Hofman en Sissy Spacek is, al gaat dat uiteindelijk toch ook wel wat te ver. Het blijft heus wel leuk om de goede acteurs in deze film aan het werk te zien, maar wanneer ze tegen worden gehouden door het verhaal en een aantal clichés die de film matig weet te verbloemen, doet dat toch ook wel wat pijn.

Niet zonder zijn charme

Het is absoluut niet zo dat ik een hekel had aan het kijken van deze film. Het heeft echt wel zo zijn charme en tijdens het kijken zal je je zeer waaschijnlijk ook nooit gaan vervelen, maar probleem blijft dat het veel te weinig uit zijn verhaal weet te halen, door geen- of matige keuzes te maken.

6/10

Bekijk trailer