Filmrecensie: Samaritan (2022) Geregisseerd door Julius Avery

Ondanks dat Sylvester Stallone de afgelopen jaren echt al wel vaker te zien en te horen is geweest in superheldenfilms, klopt het toch ook wel echt enorm dat hij ook nog eens een eigen solo-suerpheldenfilm zou krijgen.

Wat je verder ook van hem vindt, Stallone is en blijft toch wel echt één van de grootste actie die ooit heeft rondgelopen. Dit schept dan ook gelijk bepaalde verwachtingen, die "Samaritan" echter nooit weet in te lossen. Ik zou zelfs willen zeggen dat het uiteindelijk één van de minste genrefilms is die ik in de afgelopen jaren heb gezien, waar meerdere redenen voor aan te wijzen zijn.

Weet niet veel nieuws te brengen

In deze tijd dat er zo'n beetje iedere maand wel een nieuwe superheldenfilm of serie uitkomt rijst vooral de vraag; weet deze film ook daadwerkelijk iets toe te voegen en niets nieuws te doen? Deze vraag valt zowel met 'ja' als met 'nee' te beantwoorden.

Aan de ene kant weet het echt wel heel anders aan te voelen dan de gemiddelde genre-poging, maar aan de andere kant blijft het nog wel veel van dezelfde clichés volgen. Origineel in zijn stijl en met zijn benadering zou je dus kunnen zeggen, maar verder totaal niet met hoe de film in elkaar zit. Het weet met zijn verhaal niets origineels te doen en ik kan ook niet echt zeggen dat de superhelden die een rol in deze film spelen echt iets nieuws weten te brengen.

Geen bijzondere superheld

Laat ik ook maar gelijk stellen dat Samaritan geen actieheld is die veel broodtrommels en actiefiguren met zijn gelijkenis zal verkopen. Het is een kostuumloze superheld, waardoor hij eigenlijk al met 1-0 achterstaat, maar het is daarnaast ook nog eens één met wel zeer oninteressante- en fantasieloze krachten. Het komt er eigenlijk gewoon op neer dat hij heel sterk is, als een Terminator, waarbij het acteerwerk van Stallone ook niet dusdanig zo is dat dingen naar een hoger niveau worden gebracht.

Ik begrijp waarom ze voor deze benadering gekozen hadden wat zijn superheld betreft, omdat ze de film maar vooral zo realistisch mogelijk wilden laten werken, zonder dus ook verdere poespas wat zijn superheldenkrachten en actie betreft. Een benadering die echter niet heel goed voor de film weet te werken, wat ook voornamelijk komt omdat het de film nooit lukt om de juiste toon te vinden.

Ineffectieve mix van vermaak en serieuze elementen

De film is wel wat een rare. Aan de ene kant is het namelijk duidelijk één die echt wel vermaak wil bieden, maar aan de andere kant wil het ook wel erg graag serieus genomen worden. Deze twee contrasterende gedachtes botsen dan ook behoorlijk waardoor uiteindelijk geen van de stijlen goed weet te werken.

Voor een vermakelijk actie/superheldenfilm mist de film echt wel voldoende actie. Het is echt wel wat verrassend om te moeten stellen dat de film eigenlijk nauwelijks echte actie in zich heeft, laat staan groots opgezette momenten die je zou verwachten van een film als deze. Het is daarnaast allemaal wel erg matig in beeld gebracht vaak. De montage is erg zwak en het is een prestatie op zich voor een film met Sylvester Stallone in de hoofdrol om zijn actie zo matig te laten zijn. Het is vaak ook vooral veel van hetzelfde, wat ook zeer zeker komt door de vrij beperkte superheldenkrachten van zijn hoofdpersoon. Veel verder dan wat stomp- schop en schietwerk gaat deze film dan ook echt niet.

Maar ook wanneer je de film zou bekijken als een meer duistere en in realiteit gegronde superheldenfilm weet het maar heel matig te werken. Het verhaal mist daar echt de diepgang met alle bijbehorende emoties voor, wat ook komt doordat de film continue te veel contrasterende benaderingen kiest, zonder ooit duidelijk voor één ding te willen gaan.

Komt erg ondoordacht over allemaal

Probleem met zijn hele opzet en benadering is ook dat een jong kind een behoorlijk grote rol in de film speelt. Dit maakt het gelijk ook al wat te kinderachtig, terwijl de film wel overduidelijk meer op een volwassen publiek is gericht. Het zijn keuzes als deze die enorm ondoordacht lijken en de film een mengelmoes van verschillende ideeën en stijlen maakt, die de film in plaats van origineel juist vrij vervelend maakt om te kijken, ook omdat het verhaal verder uiteindelijk maar vrij weinig weet te doen met zijn concept.

Er is in alle opzichten te weinig gaande in het verhaal. Hierdoor weten de personages zich nooit goed of interessant genoeg te ontwikkelen en komt de film te kort om ooit als echt meeslepend te kunnen worden gezien. De benadering zorgt er ook voor dat het spektakel achterwege blijft, omdat er eigenlijk geen enorm groot conflict gaande is in de film. Pilou Asbæk speelt echt geen vervelende slechterik in de film, maar zijn hele plan en motivatie...Het blijft wel erg simplistisch, fantasieloos en ondoordacht allemaal. Iets wat niet alleen van toepassing is op zijn slechterik, maar ook zeer zeker de film in het algemeen.

We zullen niet getuige geweest zijn van de geboorte van een nieuwe franchise

Interessant of spectaculair is "Samaritan" vrijwel nooit te noemen. Het weet uiteindelijk te weinig te doen en de dingen die het wel kiest te doen werken vaak maar vrij matig. Ik denk niet dat we ooit een "Samaritan 2" hoeven te verwachten. En dat is zeker geen slecht nieuws.

5/10

Bekijk trailer