Recensie: The Terminal List (2022)
Waar "The Terminal List" vooral voor zorgt is dat het je hongerig maakt naar meer. Hongerig naar meer van dit soort series, die succesvol als een lange film weten te voelen, zonder langdradig te zijn en genoeg variatie en spektakel weten te bieden om je aandacht van het begin tot eind vast te houden.
Het is vooral enorm knap hoe constant "The Terminal List" weet te zijn. Het weet hetzelfde hoge niveau continu vast te houden, zonder ooit te vertragen of verzwakken.
Want laten we eerlijk zijn, dat is vaak toch wel een beetje het probleem met series, die één lang verhaal volgen. Het verhaal begint al snel enorm uitgerekt te voelen, helemaal wanneer de serie gevuld raakt met afleveringen die duidelijk alleen ter opvulling dienen, zonder dat ze het verhaal vooruit helpen. In "The Terminal List" gebeurt er iedere aflevering wel iets wat enorm essentieel voor het verhaal is, waardoor het ook goed voelt alsof het verhaal continu in beweging is, richting zijn einddoel. Een erg goede opbouw, waarbij de verdere opvulling ook erg sterk gedaan is.
Reden waarom het verhaal ook goed weet te werken is omdat het je, met name gedurende de eerste afleveringen, goed laat twijfelen. Het laat je twijfelen aan alle motieven aan zelfs aan wat echt of niet echt zou zijn. Fijne mysterie, waarbij de serie je steeds net genoeg geeft om je op het verkeerde been te zetten, zonder in al te veel vergezochte clichés. En ook dat is erg knap, want wanneer je echt gaat ontleden is het verhaal van de serie eigenlijk best cliché en zeker niet iets wat nog nooit eerder is gedaan. Maar zelfs zijn meer voorspelbare elementen weten uiteindelijk alsnog als goed te werken, doordat de serie simpelweg enorm goed gemaakt is.
Het heeft echt de filmische kwaliteiten en grote actie scènes die je normaal gesproken alleen in een dure actiefilm zou verwachten. Een reden waarom "The Terminal List" als één lange film weet te voelen, maar waarbij het ook gerechtvaardigd wordt dat het in acht afleveringen is opgesplitst. Zo dient iedere aflevering een specifiek doel in het grotere geheel, terwijl het grotere geheel nooit uit het oog wordt verloren. Je hoeft dan ook nooit te veel afleding te verwachten in "The Terminal List", zoals onnodig drama of dat er vaak personages gevolgd zouden worden die bar weinig aan het verhaal zouden bijdragen. De serie voelt enorm gefocust, als een militaire operatie, wat uiteraard ook goed bij zijn concept past.
Ja, het is dan ook een wat 'mannelijke' serie wellicht, al is het tegelijk ook minder macho dan zijn concept wellicht doet vermoeden Het weet dingen juist goed mensenlijk te houden, met ook een aantal sterke vrouwelijke personages. Een reden waarom "The Terminal List" een prima serie om te kijken is, ook wanneer je iets minder zou hebben met geschiet, geren en het constante getoon van spierballen.
Het helpt ook zeker dat de hoofdpersoon van de serie een aansprekende is. Dit vooral dankzij het acteerwerk van Chris Pratt. Als acteer blijft hij continu verbazen, door ogenschijnlijk vaak dezelfde rollen te kiezen in dezelfde soort projecten, maar iedere keer lukt het hem toch om er een geheel eigen draai aan te geven, waardoor hij keer op keer goed zijn veelzijdigheid als acteur weet te tonen. In deze rol is hij ook erg sterk en weet zowel met drama als actie enorm te overtuigen.
De serie heeft ook een groot aantal hele aardige bijrollen, waarbij met name Taylor Kitsch en Jeanne Tripplehorn indruk weten te amekn. Twee acteurs wiens carrière ook wel weer een postieve boost kon gebruiken en dat hopelijk met deze serie ook bereikt zullen hebben.
8/10
