Elk jaar kiest Nederland één film om in te zenden voor de Oscars in de categorie Best International Feature Film. Die keuze zegt altijd iets over het moment: over waar de Nederlandse film nu staat, welke verhalen we belangrijk vinden en welke makers klaar zijn om internationaal door te breken.
Dit jaar viel de eer te beurt aan Rietland – het indrukwekkende speelfilmdebuut van regisseur Sven Bresser. Een film die met zijn stille kracht, natuurlijke schoonheid en emotionele gelaagdheid overtuigt.
Een debuut dat meteen indruk maakt
Dat Rietland een debuutfilm is, maakt de keuze extra bijzonder. Sven Bresser maakte eerder al naam met korte films als Cavello en L’été et tout le reste, maar met Rietland laat hij zien dat hij ook in het lange formaat een unieke stem heeft.
De film ging in wereldpremière op de prestigieuze Critics’ Week in Cannes – een selectie waar slechts een handvol films ter wereld wordt toegelaten. Daar trok Bresser de aandacht van de internationale pers, die zijn ingetogen vertelstijl en zijn gevoel voor atmosfeer prees.
Sindsdien reisde Rietland langs festivals in onder meer Sarajevo, Busan en Chicago, waar de film telkens lof kreeg voor de combinatie van realisme en poëzie. Die internationale erkenning is een belangrijke reden waarom de Nederlandse Oscarcommissie vertrouwen heeft in de kansen van de film.
Een verhaal dat de stilte laat spreken
In Rietland volgen we Johan, een rietsnijder die in het moerasachtige landschap van Noordwest-Overijssel zijn dagen doorbrengt met handmatig werk, ritme en stilte. Zijn leven verandert abrupt wanneer hij het lichaam van een jong meisje in het water vindt. Wat begint als een raadsel wordt een ingetogen zoektocht naar verantwoordelijkheid, verlies en schuldgevoel.
De kracht van de film zit in de manier waarop Bresser de omgeving laat spreken. De rietlanden, het water, de wind — ze vormen bijna een eigen personage. De film onderzoekt hoe de mens zich verhoudt tot de natuur, tot zijn gemeenschap en tot zijn eigen morele grenzen.
Het verhaal is geworteld in een specifiek Nederlands landschap, maar de thema’s zijn universeel herkenbaar. Juist die combinatie maakt Rietland een film die zowel lokaal als internationaal resoneert.
Authentieke keuzes in cast en productie
Een van de meest opvallende aspecten van Rietland is de hoofdrolspeler Gerrit Knobbe. Geen professionele acteur, maar een echte rietsnijder uit het gebied waar de film zich afspeelt. Zijn sobere spel en natuurlijke aanwezigheid geven de film een zeldzame authenticiteit.
De rest van de cast bestaat uit een mix van professionals en lokale bewoners, wat de geloofwaardigheid versterkt en het gevoel geeft dat je een wereld binnenstapt die écht bestaat.
De film werd geproduceerd door Marleen Slot van Viking Film, in coproductie met het Belgische A Private View. Dankzij steun van onder meer het Nederlands Filmfonds, Eurimages en het VAF kon de film op een hoog artistiek niveau worden gerealiseerd. Die internationale samenwerking past bovendien bij de Oscarstrategie: een brede, Europese productie vergroot de zichtbaarheid bij Academy-leden.
Een symbolische keuze voor de Nederlandse film
Met Rietland kiest Nederland niet alleen een sterke film, maar ook een symbolische richting. Het is al jaren geleden dat een Nederlandse film daadwerkelijk een Oscar-nominatie wist te behalen (De Tweeling in 2004) of zelfs won (Karakter in 1998).
Door juist een ingetogen, poëtische film te kiezen in plaats van een groots drama of een commerciële hit, laat Nederland zien dat het durft te staan voor artistieke authenticiteit. Rietland ademt ambacht – van het camerawerk tot het geluid, van de montage tot de stiltes tussen de dialogen.
Het is een film die niet probeert te imponeren met spektakel, maar juist raakt door eenvoud. Daarmee past hij in de traditie van films die in het Oscar-circuit vaak verrassend goed scoren: films die een herkenbaar menselijk verhaal vertellen vanuit een specifieke cultuur.
Publieke en culturele weerklank
Naast de lof van critici weet Rietland ook een breder publiek te raken. De film sloot het Nederlands Film Festival af, waar hij werd onthaald met staande ovaties. Het verhaal van de rietsnijder, gespeeld door een man die dat werk ook werkelijk zijn hele leven heeft gedaan, raakte een snaar.
In de media werd de film al geprezen als een ode aan verdwijnend vakmanschap, een portret van een gemeenschap die langzaam verdwijnt in het moderne Nederland. Dat maakt Rietland niet alleen filmisch, maar ook cultureel relevant.
De uitdaging richting de Oscars
De weg naar een daadwerkelijke Oscar-nominatie is lang. Ieder land mag slechts één film inzenden, waarna de Academy een longlist en later een shortlist opstelt. De concurrentie is zwaar, met inzendingen uit landen als Frankrijk, Japan, Denemarken en Zuid-Korea.
Toch heeft Rietland een aantal troeven: internationale erkenning, visuele kracht, een universeel thema en een heldere artistieke visie. Het is precies het type film dat de Academy soms weet te verrassen.
Conclusie
Met Rietland kiest Nederland voor verstilling, authenticiteit en poëzie. Sven Bresser’s debuutfilm weet een kleine wereld groot te maken — een film over rietsnijders, stilte en verantwoordelijkheid die universele emoties oproept.
De keuze voor Rietland is daarmee niet alleen een kans op internationale erkenning, maar ook een signaal van waar de Nederlandse film voor wil staan: eerlijk, menselijk en geworteld in zijn eigen landschap.
