Filmrecensie: Blue Beetle (2023) Geregisseerd door Angel Manuel Soto

In het huidige film-klimaat valt het heel erg dapper- of heel erg dom te noemen, om met een film op de proppen te komen die een 'nieuwe' superheld introduceert. Punt met "Blue Beetle" is echter dat het niet eens probeert om origineel te zijn of om uit te blinken met de superhelden-aspecten, maar in plaats daarvan concntreert het zich meer op de familiedynamiek van de personages. Het mist hier echter het verhaal en verdere goede dramatische ontwikkelingen voor om ook goed te kunnen werken.

Weet in geen enkel opzicht uit te blinken

Het is niet enorm verrassend wanneer een superheldenfilm vrij standaard weet te zijn, maar het is meer kwalijk dat "Blue Beetle" in werkelijk geen enkel opzicht weet uit te blinken. Het maakt de film weinig verheffend en zelfs vrij oppervlakkig om te kijken.

Werkelijk niets in de film komt als een verrassing, waar je niet eens enorm veel superheldenfilms voor gezien hoeft te hebben. Het komt voornamelijk door het feit dat alles vrij standaard wordt opgebouwd en er uiteindelijk ook weinig gedaan wordt om te kijker te verrassen.

Dit is een beetje wat de film ook als geheel uitstraald: het doet minimale moeite en lijkt er vooal op te vertrouwen dat de actiescènes en andere superhelden-aspecten de film uiteindelijk wel zullen gaan dragen. Doordat de film echter weinig moeite voor zijn verhaal en andere ontwikkelingen doet, is het uiteindelijk ook weinig meeslepend om de actie-momenten te aanschouwen of goed mogelijk om mee te leven met de personages.

Een 'nieuwe' superheld

Voegt Blue Beetle als superheld dan ook niets toe? Niets is natuurlijk een groot woord, maar het is ook lastig in te denken dat het een favoriet van veel mensen zal gaan worden.

Dit komt opnieuw voornamelijk door het feit dat het weinig origineel te noemen is. Blue Beetle zou vrij simplistisch en wat kort door de bocht als een mix tussen Iron Man en Green Lantern omschreven kunnen worden, waarbij het pak iedere keer een nieuw trucje uit de hoge hoed weet te toveren en het pak zelf ook een vrij onoverwinnelijke indruk maakt. Er is ook niets in de film waar Blue Beetle echt iets van te duchten heeft. Het is dan ook vrij lastig te zeggen waar de film zijn spanning vandaan dacht te kunnen halen.

Familiedynamiek en cultuur speelt een grote rol

Het probeert echt wel om wat dramatische sentimenten en diepgang te creëren met zijn personages. Probleem is echter dat deze personages zo enorm overdreven- en vaak ook nog eens stereotypen zijn, dat het lastig is om ze serieus te nemen. De film kiest ervoor om de familie personages zowel voor zijn belangrijkste drama alsook zijn komedie te gebruiken. Twee elementen die uiteraard met elkaar botsen en wat elkaar dan ook behoorlijk in de weg zit.

Het is zeker wel waar dat de Latijns-Amerikaanse personages en familiedynamiek herkenbaar zullen zijn voor veel Latijs-Amerikaanse personen. In dat opzicht heeft de film ook absoluut wel zo zijn meerwaarden voor een grote groep mensen, maar waar het niet goed in weet te slagen is om deze dynamiek en gevoel ook goed over te brengen op de personen die wat verder van deze cultuur af zullen staan. Het helpt hierbij natuurlijk ook niet dat het verhaal zo enorm simplistisch en voorspelbaar blijft.

Cast en personages weten niet te overtuigen

De cast bestaat helaas ook te veel uit acteurs die spelen dat ze in een superheldenfilm spelen, in plaats van dat ze goed en overtuigend de personages weten te worden. Het is absoluut een film die meer profijt zou hebben gehad van wat meer grote- en ook charismatische namen. Niet dat Xolo Maridueña enorm vervelend om naar te kijken is, maar hij weet nooit een personage neer te zetten die ook sympathiek en sterk genoeg genoemd zou kunnen worden om ook mee mee te kunnen leven. Niet geheel zijn schuld natuurlijk. Dit valt voor een groot gedeelte ook te wijten aan het script en het feit dat hij niet herkenbaar is in beeld, zodra hij in het Blue Beetle kostuum zit.

Ook Susan Sarandon is uiteindelijk te weinig aanwezig om de film te kunnen dragen, waardoor haar personags ook nog eens weinig indruk weet te maken. Een slechterik die je eigenlijk te weinig 'slechte' dingen ziet doen om haar ook serieus te kunenn nemen als slechterik of überhaupt als gevaar in de film.

Geen goed geslaagde genrefilm

Een film die aan de oppervlakte er echt wel prima- en ook als goed vermaak uitziet, maar qua verhaal, personages en zeker ook originaliteit tekort schiet om "Blue Beetle" ook daadwerkelijk een geslaagde gernefilm te kunnen noemen.

De vaak wat flauwige komedie draagt hier ook zeker niet aan bij. En ondanks dat de actie er vaak meer dan prima uitziet, weet het nooit ook goed meeslepend te worden door het voorspelbare verloop, oppervlakkige personages zonder goede motivaties en een verhaal dat verder ook nergens mee weet uit te blinken of interessant wil worden.

5/10

Bekijk trailer