Filmrecensie: The Sky Is Everywhere (2022) Geregisseerd door Josephine Decker

Een feelgood film over rouw en het omgaan met verlies. En waarom ook niet? Het is op zijn minst een originele benadering, alleen heeft een feelgood film uiteindelijk ook goede emoties nodig om er ook goed in mee te kunnen gaan. Dat is toch wel iets waar het af en toe wat aan ontbeert in "The Sky Is Everywhere".

Geen film die je enorm weet te raken

Ik denk echt niet dat er veel mensen zullen zijn die enorm geraakt en ontroerd zullen raken door het zien van deze film. Ook niet de mensen (of misschien juist wel niet de mensen) die ook recentelijk te maken hebben gehad met een tragisch verlies.

Het heeft zijn hart op de goede plaats, maar zelfs de troostende aspecten weten uiteindelijk niet heel sterk uit de verf te komen. Dit komt voornamelijk doordat de film eigenlijk maar weinig bezig is met het opbouwen van zijn drama of het laten zien van goede emoties. Niet dat de personages kil of afstandelijk zijn, maar in zekere zin lijken ze wel voornamelijk andere prioriteiten te hebben dan het omgaan met- en het goed onder woorden kunnen brengen van hun emoties. Het is dan ook niet direct een film waar veel mensen zich gemakkelijk mee zouden kunnen identificeren.

Werkt in sommige opzichten, maar blijft ook wat 'leeg'

Het is zeker waar dat deze film zich meer op jongeren richt. Het is ook zeker waar dat jongeren vaak net even iets anders met verlies omgaan dan meer volwassen mensen en het is daarnaast ook zeker waar dat het leven natuurlijk gewoon doorgaat. Ook nadat je een geliefd familielid hebt verloren.

Echter zoals gezegd is het omgaan met het verlies nooit echt een groot thema in de film en gaat het er mee over hoe je je eigen leven weer op de rit probeert te krijgen na zo'n plotselinge gebeurtenis, waardoor je huidge leven- maar ook zeker je toekomst, op de kop komt te staan. In dat opzicht weet de film ook nog wel aardig te werken als een feelgood film, maar ook wanneer je de film als een positieve zou bekijken, wat de film ook zeker probeert uit te stralen, moet je uiteindelijk toch concluderen dat het wel wat simplistisch en vaak ook nietszeggend is. Het is dan ook geen film die echt keiharde conclusies trekt of antwoorden biedt aan wie hier naar opzoek is.

Botst wat met zichzelf

Daar waar de film aan de ene kant ook realistisch probeert te zijn, heeft het aan de andere kant wel nog altijd een hoop verhaallijnen en andere afleiding die behoorlijk geforceerd overkomen. Iets wat dan ook wel wat botst met de verder realistische benadering van de film.

Het is helemaal wat raar en jammer dat de film het zelfs nodig vind om af en toe wat cartooneske elementen te bevatten. Je zou dit kunnen omschrijven als artistiek en symbolisch, maar voor blijft het toch voornamelijk iets wat afleid van de thema's van de film en opnieuw iets waardoor het wat lastig wordt gemaakt om ook echt mee te kunnen voelen.

Niet enorm effectief, maar ook zeker niet vervelend

Niet dat dit allemaal "The Sky Is Everywhere" een enorm vervelende film weet te maken. Door zijn stijl weet het ook echt wel iets prettigs te houden en het is gelukkig ook kort genoeg waardoor je je er nooit mee begint te vervelen.

Het is niet enorm effectief met zijn verhaal, personages of drama, maar waar het in ieder geval wel goed in weet te slagen is om je te vermaken, al kun je je dus wel afvragen of dit werkelijk de juiste benadering was voor een film met thema's als deze. Aan de ene kant blijft dit echt wel een bewonderingswaardige poging, maar aan de andere kant doet het simpelweg ook te weinig om goed effectief uit de bus te komen.

Dat de personages niet enorm goed werken heeft er voornamelijk mee te maken dat je verre weg de meesten nooit goed genoeg leert kennen, maar de acteurs blijven wel degelijk leuk om naar te kijken, Grace Kaufman is wel lekker verfrissend en in zekere zin ook echt wel geloofwaardig in haar rol en het is goed om Jason Segel eens in een meer serieuze rol te zien. Een rol die hem ook prima past.

Vermakelijk niemandsdalletje

Een film die echt wel te kijken valt, maar ook één die niet heel goed en effectief op je emoties weet in te spelen en als feelgood film toch ook echt wel een duidelijk doel en sterke conclusies mist. Een beetje een niemandsdalletje, die vermakelijk genoeg blijft, maar je niets weet te geven waardoor het je ook enorm lang bij zal gaan blijven.

6/10

Bekijk trailer