Filmrecensie: Winnie the Pooh: Blood and Honey (2023) Geregisseerd door Rhys Frake-Waterfield

---

In alle eerlijkheid is deze film werkelijk verre van een verschrikking. Het is een zeer typische genrefilm, maar dat is ook gelijk waarom de film alsnog teleurstellend genoemd zou mogen worden. 

Als je de kans hebt om Winnie de Poeh en zijn vriendjes in een moordlustieg wezens te kunnen veranderen zou je op zijn minst toch verwachten dat de film hier wat vermakelijker en creatiever mee om weet te gaan. Twee dingen die deze film absoluut niet goed genoeg weet te bieden.

Gaat weinig creatief om met zijn concept

Het feit dat de film werkelijk weinig creatief met zijn concept om weet te springen maakt dit uiteindelijk een vrij makkelijk te vergeten genrefilm. 

Het maakt uiteindelijk vrij weinig uit voor de film dat Winnie de Poeh de grote slechterik is. Het voegt werkelijk niets toe en maakt de film niet heel veel anders dan andere genrefilms. Het weet zelfs nog meer rechtlijnig en simplistisch te zijn met zijn verhaal en benadering dan de gemiddelde genrefilm. Het lijkt werkelijk te denken dat zijn originele concept genoeg is om origineel te zijn en kijkers te trekken, maar het heeft daarnaast totaal geen idee hoe het verder goed en creatief om moet springen met zijn, in potentie, veelbelovend concept.

Worstelt met zichzelf

Ook lijkt het wat te worstelen met zijn benadering. Maak je het een parodie en daarmee mee een horror komedie, of ga je er volledig voor en maak je het een bloederig horrorspektakel, met ook tal van schrikmomenten. De film lijkt voornamelijk voor het laatste te kiezen, maar heeft daarbij wel wat moeite om er ook volledig voor de te gaan. Het blijft wel degelijk bewust van zichzelf en het feit dat het natuurlijk een vrij belachelijk concept heeft, wat niet goed serieus te nemen valt.

Deze zelfbewustheid is in ieder geval uiteindelijk niet genoeg om de film ook enorm vermakelijk te maken. Grappig is het in ieder geval zeker niet, wat opnieuw voornamelijk komt door het feit dat de film weinig creatief is en dus ook met weinig leuke of interessante ideeën weet te komen.

Matige opbouw

Ik heb ook nog altijd werkelijk geen idee waarom Poeh en zijn vriendjes (of vriendje. Want alleen Knorretje is ook echt te zien in deze film) zulke moordlustige wezens zijn geworden, die niet alleen moorden, maar dat ook nog eens op zo'n gruwelijk mogelijke manier lijken te willen doen. Daarnaast weet ik ook nog altijd niet waarom juist deze hoofdpersonen het in deze film het moeten ontgelden en opgejaagd worden door de weinig knuffelbare Poeh-beer.  

Dit komt allemaal doordat de film dingen heel matig op weet te bouwen en dingen simpelweg maar gewoon laat gebeuren. Het gaat niet alleen slordig om met zijn verhaal, maar ook absoluut met de opbouw van zijn spanning. Deze is veelal niet aanwezig, waardoor het vaak lijkt alsof de film-makers wel erg weinig ervaring hadden met het maken van film en dan met name binnen het horrorgenre. Verrassend genoeg is dit echter niet het geval.

Geen hoge kwaliteit

De film wordt ook absoluut niet meer geloofwaardig of interessanter om te kijken gemaakt door zijn cast. Ja, alle rollen zijn behoorlijk matig geschreven, waardoor je geen van de personages ook echt ooit leert kennen, maar de acteurs zijn ook niet van een dusdanig niveau dat het de personages überhaupt goed had laten kunnen werken. 

De verdere kwaliteit van de film blijft daarnaast ook wat achter om het echt als een goede genrefilm te kunnen bestempelen. Ik heb het hierbij niet opnieuw alleen maar over het verhaal, maar bijvoorbeeld ook hoe de film eruit ziet. De moorden maken de film echt niet wel enigzins vermakelijk, puur om hoe bloederig en absurd ze vaak zijn, maar ik kan toch niet zeggen dat het ook goed in beeld is gebracht.

Het is een slasher die maar voor zo duister mogelijke beelden gaat. Ik heb inmiddels genoeg van dit soort genrefilms gezien om te zeggen dat dit voornamelijk gedaan is om het lage budget zoveel mogelijk te verhullen. Zo is ook wel duidelijk dat de maskers er echt niet enorm overtuigend of eng uitzien, al vervuld de film dit dus maar zoveel mogelijk door ze in de duisternis en schaduwen te laten rondbewegen. Uitendelijk blijft het ook gewoon een man in een berenpak met een masker op waar je naar zit te kijken. Er is niets wat de film doet waardoor je begint te geloven dat Poeh een 'echt' personage is, wat direct al een hoop spanning van de film wegneemt.

Niet verschrikkelijk, maar absoluut teleurstellend

Ach, enorm goed wil het dus nooit worden, maar de film houdt ook zeker wel iets vermakelijks, ondanks dat het teleurstellend weinig creatief om weet te gaan met zijn concept. 

De film valt te kijken, maar ik zou het absoluut niet warm aan willen bevelen. Ook niet wanneer het concept je enorm nieuwsgierig maakt. In dat geval juist niet, zou ik zeggen. Grote kans namelijk dat je dan juist meer teleurgesteld zal raken.

5/10

Bekijk trailer