Filmrecensie: Transfusion (2023) Geregisseerd door Matt Nable

Het is wat lastig om deze film écht in één genre te kunnen plaatsen. Dit hoeft niet gelijk iets slechts te zijn en kan vaak inhouden dat de film juist origineel en verrassend weet te werken. In dit geval maakt het de film vaak eerder juist vervelend dan prettig of goed.

Actiefilm zonder echte actie

Zo op het eerste gezicht lijkt dit een typische geodkope actiefilm te worden, maar de film is verre van dat. Ik zou het ook niet eens een actiefilm willen noemen, aangezien het zich meer op zijn drama concentreert en er ook maar bar weinig actie in de film zit.

Dit weerhoudt de film er echter niet van om alsnog een typische 'snelle' actie stijl aan te nemen, die echter teveel botst met het verhaal van de film en met name ook met de benadering van het verhaal. Het wil graag realistisch zijn en ook serieus genomen worden. Dit is echter lastig om te doen, doordat de stijl van de film ervoor zorgt dat in vrijwel geen enkel opzicht geloofwaardig genoeg over weet te komen.

Gebrek aan geloofwaardigheid

Het gebrek aan geloofwaardigheid is dan ook zeker een groot probleem voor deze film. Het zorgt ervoor dat zijn drama en alle bijborende emoties weinig impact hebben, terwijl dit wel degelijk iets blijft waar de film zwaar op bouwt.

De film weet er echter vrijwel nooit in te slagen om dingen gewichtigheid mee te geven. Dingen die gebeuren worden nooit interessant genoeg opgebouwd, waardoor alle afslagen die de film neemt en conclusies die het trekt, ook nooit interessant of geloofwaardig genoeg weten te zijn. Het is dan ook veelal een nietszeggende film, die duidelijk wel bol stond van de juiste intententies. maar geen goed idee had hoe het alles tot uitvoering moest brengen.

Zit vaak wat zwak in elkaar

Zijn matige opbouw blijft sowieso iets waar de film met name onder te lijden heeft. Door zijn verhaal niet altijd lineaire te vertellen worden dingen niet alleen vrij warrig af en toe, maar weet het er ook voor te zorgen dat de juiste emoties vaak ontbreken.

De dingen die het meeste impact hebben gehad op het leven van de film zijn hoofdpersoon worden al wel vrij snel duidelijk gemaakt, maar toch kiest de film ervoor om deze traumatische gebeurtenissen in kleine hapjes te brengen, in plaats van deze pleister er direct af te trekken. Het werkt niet, omdat het niet verrast, maar ook doordat de emotionale balans door deze benadering vaak totaal zoek is.

De welkome aanwezigheid van Sam Worthington

De film voelt als een 'kleine' film, die alsnog wat groot wordt gemaakt door de aanwezigheid van zijn ster Sam Worthington. En ja, hij voegt daarnaast ook wel degelijk iets toe aan de film. Hij weet zijn rol prima te spelen en zijn personage zit verder ook niet eens heel slecht in elkaar.

Het blijft echter het verhaal dat ervoor zorgt dat het verder niet eens zo gek veel uitmaakt allemaal. De aanwezigheid van Worthington is leuk en maakt de film ook net even iets professioneler om te kijken dan met een kleinere en meer onbekende naam het geval zou zijn geweest. Het is echter alleen niet iets wat de film an sich ook veel beter weet te maken.

Weet nooit echt een goede film te worden

Het is zeker niet de meest verschrikkelijke film die je kunt kijken, maar door zijn opbouw en benadering weet het ook nooit een hele goede te worden. Wat warrig en onevenwichtig, waarbij de intenties vaak goed duidelijk blijven, maar de uitvoering de film behoorlijk in de steek laat.

5/10

Bekijk trailer