Filmrecensie: A Paris Proposal (2023) Geregisseerd door Jessica Harmon

Ah, wat is er romantischer dan een liefdesfilm kijken die zich bijna volledig in Parijs afspeelt? Een film kijken die in ieder geval niet "A Paris Proposal" is...

Weet te weinig te bieden

Nee, het is geen film om enorm op te gaan haten, maar binnen zijn genre weet het toch maar matig te werken. Echt leuk wil de film maar niet worden en romantisch evenmin. Het weet daarnaast ook te weinig anders te bieden waardoor de film nog enigzins de moeite van het kijken waard zou zijn.

Simplistisch en niet effectief

Stop twee mensen bij elkaar in een kamer en ze zullen zonder twijfel verliefd op elkaar gaan worden. Dat is tenminste hoe Hallmark Channel over liefde lijkt te denken.

Met "A Paris Proposal" brengen ze opnieuw een enorm simplistische genrefilm, die van het begin tot einde voorspelbaar verloopt. Dit is echter niet het grootste probleem met de film. Er zijn immers tal van andere gernefilms die hetzelfde doen, maar wel als vermakkelijk, lief en verwarmend weten te werken. Waar deze film echter de mist mee ingaat is dat de kapstop waar al zijn romantische elementen aan worden opgehangen niet sterk en interessant genoeg weet te zijn.

Geen sterke basis

Met kapstok bedoel ik uiteraard het verhaal. Zoals altijd is er wel een 'dilemma' en iets dat opgelost dient te worden door zijn personages, maar de film weet hier nooit goed genoeg mee om te gaan.

Voor het grootste gedeelte lijkt het verhaal nergens over te gaan en ook nergens naartoe te gaan, wat het toch voornamelijk een vrij saaie genrefilm om te kijken maakt. De personages lijken er nauwelijks mee bezig dat ze een advertentie campagne voor een bedrijf moeten opzetten en lopen in plaats daarvan maar wat doelloos rond door Parijs, te praten over nietszeggende dingen, terwijl ze af en toe een verse croissant in hun snavel schuiven.

Nee, echt interessant of meeslepend valt deze film zeker niet te noemen, zelfs niet voor de grootste romanticus onder ons. Het feit dat de film zich voor het grootste gedeelte in de stad van de liefde afspeelt draagt hier verder ook vrij weinig aan bij.

Niet vernieuwd met zijn clichés

Het is ook een behoorlijk cliché dat twee mensen die elkaar niet mogen plotseling in beginnen te zien dat ze elkaar stiekem toch wel heel erg leuk vinden. Deze film doet ook vrij weinig om dit cliché enigzins geloofwaardig, leuk of sterk genoeg over te laten komen.

Voor het grootste gedeelte maken de twee hoofdpersonen elkaars leven dan ook onnodig moeilijk door zich als een stel onvolwassen pubers te gedragen. Waarom ze op een gegeven moment zich toch tot elkaar aangetrokken beginnen te voelen blijft dan ook een vrij groot mysterie. De magie van Hallmark Channel vermoed ik, waarbij liefde dus vanzelf ontstaat wanneer je twee personen noodgedwongen in dezelfde kamer, of dit geval dus stad, plaatst.

Geforceerde romantiek

Het is zeker niet de meest verschrikkelijke film die je kan zien, maar er is ook geen enkele goede reden te bedenken waarom je het in de eerste plaatst zou moeten gaan kijken.

Geforceerde romantiek, waarvan de film geen idee heeft hoe het het zijn verhaal op een leuke en warme manier neer moet zetten, waardoor de romance ook op geen enkele manier goed uit de verf weet te komen.

5/10

Bekijk trailer