Filmrecensie: Triangle of Sadness (2022) Geregisseerd door Ruben Östlund

"Triangle of Sadness" is een heerlijke film om te kijken, maar is het ook volledig effectief? Niet geheel, met wat het allemaal probeert te bereiken.

Behoorlijk uniek

Orignele films moeten altijd gewaardeerd en gevierd worden. In dat opzicht verdient "Triangle of Sadness" ook een hoop lof. Er is geen andere film die echt vergelijkbaar is, wat niet zozeer komt door zijn concept, maar meer door hoe het is opgebouwd.

De film bestaat uit verschillende delen die totaal anders van elkaar zijn, maar tegelijkertijd toch knap één geheel weten te vormen. Een fraaie prestatie, waarbij de verschillende stijlen en plaatsen waar de delen zich afspelen worden verbonden door zijn gezamelijke thema's.

Wat zwart-wit

Ja, de film is met name een sociale satire, die op een hoop dingen commentaar levert. Het doet dit zelfs af en toe vrij fel en weinig subtiel, wat toch wel wat afbreuk doet aan het geheel, doordat het een duidelijk standpunt inneemt, zonder al te veel nuances te gebruiken.

Het is wel duidelijk dat de filmmakers het niet heel erg voor hebben met de rijken der aarde. En als het het doel was om te laten zien dat alles voor deze groep erg zwart-wit is, door alles ook maar zo zwart-wit mogelijk neer te zetten, is de film daar echt wel in geslaagd. Het werkt goed voor zijn satire en dus ook komedie, alleen zorgt het er wel voor dat het qua boodschap vaak wel iets simplistisch en oppervlakkigs blijft houden, ondanks dat de film duidelijk andere intenties heeft.

Vermakelijk en verrassend

Het komt er ergens wel op neer dat de film vaak minder slim en subtiel is dan het denkt te zijn. Niet dat het totaal ineffectief is, maar er zit lang niet altijd een rem op, waardoor sommige dingen er wel erg dik bovenop worden gelegd.

Over het algemeen zorgt dit er gelukkig niet voor dat de film minder prettig om te kijken wordt. Het weet echt wel vrij constant vermakelijk te blijven, ook doordat het continu blijft verrassen. Het is zeker geen voorspelbare film, doordat het continu vrij onverwachtse dingen blijft doen.

Ja, het springt hierbij wat van de hak op de tak af en toe, maar in dit geval is dat geen enkel bezwaar. Het geeft de film wat absurdistisch, wat op zijn beurt ook weer prima bij de overdreven thema's van de film weet te passen. Het creëert hierbij ook een vrij effectieve balans van komedie en verhaal, waarbij het één het ander nooit in de weg zit.

Zeer veelzijdig

De film is niet alleen enorm creatief en veelzijdig dankzij zijn concept, maar ook zeker met dank aan zijn personages. Eigenlijk kunnen alle personages in deze film niet meer verschillend van elkaar zijn, met ieder een zeer duidelijke eigen persoonlijkheid.

Het maakt de film enorm divers en weet het ook behoorlijk wat variatie mee te geven. Het is ook knap hoe de film je nooit vraagt om de personages ook daadwerkelijk 'aardig' te gaan vinden, maar hoe het er toch in weet te slagen om meeslepend te werken.

Niet altijd overtuigend, maar meer dan sterk genoeg als geheel

Niet alle boodschappen van de film komen even sterk of overtuigend over, maar dat weerhoudt de film er als geheel niet van om enorm vermakelijk en origineel te werken, met ook nog altijd meer dan voldoende sterke elementen wat zijn sociale satire betreft.

7/10

Bekijk trailer