Filmrecensie: Brian and Charles (2022) Geregisseerd door Jim Archer

---

Dit is absoluut geen film die de wereld zal gaan veranderen, maar welke film is dat nou eigenlijk wel? Voor wat het is, is "Brian and Charles" echt wel een prima en vermakelijke lieve film, die wel net even dat extra stukje mist om het ook een geweldige en volledig effectieve film te maken.

Neemt zichzelf duidelijk niet al te serieus

Het is natuurlijk geen film om al te serieus te nemen en gelukkig doet de film dit dan ook niet. Het is een film met een typische Britse stijl en humor, die de nadruk ook voornamelijk op zijn humor weet te leggen. 

Dit gaat echter wel duidelijk ten koste van de ontwikkeling van zijn verhaal en personages af en toe, die dan ook wat simplistisch en oppervlakkig blijven. Aan de ene kant is het prettig dat de film klein en simpel blijft, aangezien het de film 'veilig' en plezierig om te kijken houdt, maar aan de andere kant zorgt het er ook voor dat het qua emoties en drama wel erg eentonig en weinig effectief blijft allemaal.

Weet niet altijd genoeg uit zijn concept te halen

Nee, ik zie dit zeker niet als een film die zijn kijkers enorm mee zal gaan voeren, terwijl de kansen hiervoor echt wel aanwezig waren.

Het is ook echt wel wat jammer hoe de weinig de film op emoties weet in te spelen, wat nogmaals komt door zijn toch wel wat te simplistische en veilige benadering, waardoor er bijvoorbeeld ook nooit een goed gevoel van gevaar of dreiging in de film aanwezig is. 

Films kunnen prima zowel vermakelijk als emotioneel en dramatisch sterk zijn, maar deze film weet hier nooit een goede balans in te creëren, ook omdat het hier duidelijk niet naar opzoek is. Het kiest er simpelweg voor om de kijker andere dingen te bieden, die welkom zijn en vaak ook goed werken, maar toch hou je het gevoel bij de film dat het niet genoeg weet te doen met zijn concept om het ook eem onvergetelijke kijkervaring te maken.

Als vermaak prima

Het is dan ook niet echt een film waarbij we te diep zouden moeten graven of achterliggende gedachtes en betekenissen hoeven te zoeken. Prima natuurlijk, maar dit zorgt er wel voor dat de film 'slechts' op een bepaald niveau blijft steken.

Niet dat het geheel ineffectief om te kijken is natuurlijk. Verre van dat zelfs. Als vermaak is het echt wel leuk, omdat het ook erg zelfbewust is en niets doet waardoor de film anders dan lief en leuk om te kijken zou zijn.

De personages weten ook echt wel heel aardig te werken omdat ze wat overdreven zijn, wat juist erg goed bij het concept van de film weet te passen. Je zou echter wel kunnen zeggen dat er wel erg weinig personages in deze film zitten, waardoor de film qua opzet simplistisch en klein blijft voelen. Niet per se een punt van kritiek op zichzelf, maar het zorgt er ook echt wel voor dat het verhaal zich nooit goed door weet te ontwikkelen, wat ook een reden is waarom de film uiteindelijk vrij kort is.

Niet lastig om in mee te gaan

Door zijn benadering weet de film echter nog altijd een prima kijkervaring te creëren. Dat het ons wil doen geloven dat het min of meer een documentaire is, is niet heel logisch, bijvoorbeeld gezien de camerastandpunten, maar net als de film als geheel is het allemaal iets wat je niet te serieus zou moeten nemen. 

Wanneer je de film simpelweg tot je neemt, is het echt wel een hele fijne manier om 90 minuten mee te spenderen. Het wordt echt niet lastig gemaakt door de film om mee te gaan in zijn absurdisme, wat toch wel een knappe prestatie is.

Blijft prima om te kijken

Prima vermaak dus, waar je verder niet al te veel van zou moeten verwachten. Het is geen film die je overdreven lang bij zal gaan blijven, maar wanneer je het kijkt zal je er ontgewijfeld wel een meer dan prima tijd mee gaan hebben!

7/10

Bekijk trailer