Filmrecensie: Marry Me (2022) Geregisseerd door Kat Coiro
In wat voor wereld zullen Owen Wilson en Jennifer Lopez voor elkaar gaan vallen? In de magische wereld van Hollywood natuurlijk. Maar zelfs wanneer je goed mee kunt gaan met het concept zal je toch moeten concluderen dat de film wel erg voorspelbaar verloopt en ook weinig te bieden heeft.
Idioot concept
Het is een vrij idioot bedacht concept. Ik kan het echt niet anders zeggen. Het gaat niet eens zozeer om het feit dat Lopez en Wilson geen geloofwaardig koppel zijn. Dat is immers een kwestie van casting. Het gaat er meer om dat twee personen om een belachelijke reden met elkaar trouwen, om vervolgens daarna pas voor elkaar te vallen.
Ja, dit is ergens alsnog prima mogelijk natuurlijk, maar erg geloofwaardig kan het toch niet echt genoemd worden. En dan met name niet hoe het in deze film wordt aangepakt.
Weet nooit heel overtuigend te werken
De twee personages zijn veel te verschillend van elkaar qua levensfase, ambities, interesses, levenstijlen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Er is simpelweg niets wat ze met elkaar verbindt, of iets waardoor je enigzins gaat geloven dat deze twee goed voor elkaar zijn en voor elkaar kunnen vallen.
Ik weet dat dat ook juist soort van de bedoeling is van het hele concept, maar je moet toch wel iets geven om de romance uiteindelijk enigzins geloofwaardig te maken. Het weet af en toe wel lief te zijn, maar zeer zeker niets waar de vonken vanaf springen, laat staan dat het ooit enigzins geloofwaardig weet te worden.
Het weet ook niet te werken als een soort van meer 'sprookjesachtige' romance, waarin dingen natuurlijk zeer zeker niet geloofwaardig hoeven te zijn om wel te werken. De film is daar uiteindelijk te gegrond voor, ondanks alzijn komische aspecten. Ondanks dat de film technisch niet eens heel slecht gemaakt is, is er gewoonweg geen magie aanwezig. Tenzij je betoverd wordt door de zangkunsten en danspasjes van Jennifer Lopez, wat de film ook zeker waar wat meer kleur op de wangen geeft.
De cast weet dingen niet beter te maken
Het is ook met name Jennifer Lopez die er nog het beste van weet te maken in deze film. Dat zij voor Owen Wilson valt in deze film is dan ook geloofwaardiger dan andersom, geloof het of niet.
Van echte chemie is dan ook werkelijk geen moment sprake, al geloof ik best dat beiden alsnog veel plezier hadden tijdens het maken van deze film. Dat blijkt wel door de manier hoe ze zich door de film voortbewegen, alleen weet het nooit iets te zijn wat ook goed bij weet te dragen aan het vermaak of de romantische aspecten van de film.
Een wel erg matig script
Het verhaal blijft ook werkelijk veel te voorspelbaar en simplistisch om de film, ondanks zijn redelijk originele concept, ook heel origineel of creatief te kunnen noemen.
Meest jammere aan het verhaal is, is dat het dingen nooit goed of interessant weet te ontwikkelen. Zijn drama en personages blijven allemaal vrij oppervlakkig, waardoor er ook nooit heel veel gebeurt in de film. Het lijkt typisch het geval van één die verkocht was- en waar zijn acteurs 'ja' tegen hadden gezegd, puur vanwege zijn concept, zonder dat er verder ook een goed script klaar lag.
Geen sterke genrefilm
De film heeft zo zijn waarde voor mensen die een keer opzoek zijn naar simpel en enorm braaf, voorspelbaar romantisch vermaak. Maar zelfs als je er in de stemming voor bent zal je toch uiteindelijk moeten concluderen dat het allemaal bijwijlen wel erg zwak en simplistich is. 5/10
Bekijk trailer
