Filmrecensie: No Way Out (2022) Geregisseerd door Azi Rahman


Een film met twee gezichten, waarbij beide gezichten zo zijn geheel eigen problemen hebben. "No Way Out" blijft in veel opzichten alsnog een aardige poging, maar wanneer je naar het grotere plaatje kijkt is er te veel mis met de film om het ook een geslaagde poging te kunenn noemen.

Goede elementen, slecht uitgevoerd

Er zijn echt een hoop dingen aan de film die mij prima bevallen. Zo heeft het ook echt wel goede elementen in zich, die helaas niet goed samen worden gebracht. Het is een stijlvolle, maar uiteindelijk ook zeer lege film. Weinig loopt echt lekker in zijn verhaal en het lijkt te vaak te veel op zijn sfeer te vertrouwen.

Voorspelbare typische genrefilm

Ik begrijp heel goed waar de film voor probeerde te gaan. Het probeert een beetje als een soft-erotische thriller te zijn, zoals deze werden gemaakt in de jaren '90. Films met een sufje film-noir en de daarbijbehorende genre cliché, zoals een klassieke femme fatale. Films die ook niet per se heel snel gaan en geen groots ingewikkeld geschreven verhaal hebben, maar meer één die gevuld is met plotwendingen. 

En daar gaat het gelijk al een beetje mis met deze film. Het is namelijk een enorm voorspelbare. Er komt werkelijk niets als een verrassing en daarnaast weet de film sowieso niet heel goed of leuk om te gaan met zijn mysterie. Het is uiteindelijk ook te simplistisch qua verhaal, waardoor er vaak niet eens ruimte is om iets goeds of interessants in het verhaal op te kunnen bouwen.

Twee verschillende helften

Echter verwarrender aan de film is hoe het één is met twee totaal verschillende gezichten. In de eerste helft draait het puur en alleen om zijn romance, wat allemaal niet bijster bijzonder is om te aanschouwen, omdat het eigenlijk werkelijk nergens heengaat allemaal. Toch was het niet heel vervelend om te kijken, omdat de sfeer van de film vrij aardig was.

Dit veranderd allemaal totaal in zijn tweede helft, wanneer het meer een "John Wick"-achtige film dreigt te worden. Probleem hiermee is niet alleen dat het in enorm contrast staat met de rest van de film, maar meer dat het werkelijk nergens opslaat helemaal. Hoe het hoofdpersonage langzaamaan steeds verder in verval en in de problemen raakt slaat echt werkelijk helemaal nergens op. Het is totaal niet geloofwaardig en voelt meer als iets waarbij de makers van de film hun fantasie de vrije loop hebben geloten. Het was ook vast geweldig om te filmen, alleen in de context van de film werkt het echter totaal niet.

Krankzinnige tweede helft

Het probleem met het hele tweede gedeelte van de film is ook dat er niet iets duidelijks op het spel staat. Ja, de hoofdpersoon zijn leven misschien, maar het is niet allemaal iets waarbij je als kijker enorm mee kunt leven. Hoe het hoofdpersoon losgaat is namelijk vrij belachelijk en er is vrijwel niets in de eerste helft van de film om te doen vermoeden dat het personage die kant op zou gaan.

Het verhaal en de stijl is dan ook niet alleen totaal verschillend van elkaar in de eerste en tweede helft van de film, maar ook zeer zeker zijn personages. Het voelt daarom toch echt alsof je naar twee totaal verschillende films zit te kijken, Alles wat je dacht dat meeslepend- of zich tot iets interessants genoeg zou ontwikkelen wordt allemaal totaal overboord gegooid. Allemaal redenen waarom de film vrij vervelend en ook matig om te kijken is, waarbij met name de tweede helft een hoop voor de film verpest.

Knap gemaakt, maar toch mislukt

Ondanks het oveduidelijke lage budget ziet er film er echt nog wel heel goed uit en heeft het vaak ook een goede sfeer, met ook hele aardige acteerprestaties. Het is aan de andere kant ook een enorm nutteloze film, die niets brengt met zijn verhaal, ook zeker niet qua originaliteit. 

Niet spannend, niet meeslepend, niet verrassend. En om dingen nog net even iets erger te maken is er de tweede helt van de film, waarin de film al snel totaal ontspoort.

4/10


Bekijk trailer