Filmrecensie: Bardo, falsa crónica de unas cuantas verdades (2022) Geregisseerd door Alejandro G. Iñárritu
Het voelt ergens wel wat bezwaarlijk om kritisch te zijn over een film die duidelijk zeer persoonlijk is voor de regisseur. Maar wanneer een film niet werkt, werkt het niet. Niet dat "Bardo, falsa crónica de unas cuantas verdades" een volkomen ramp is, maar het is ook niet één die een enorme indruk weet achter te laten.
Een interessante combinatie
Niet dat de film geen potentie had. Deze is wel degelijk zeer duidelijk aanwezig. Een persoonlijk verhaal die tegelijkertijd ook op een meer epische en fantasierijke manier wordt. Een interessante combinatie, die ook doet denken aan films van weleer.
Het vergeet echter om ook zijn meer epische en fantasierijke elementen op een goede verhalende manier te vertellen. Simpel- en wat kort door de bocht gezegd: de film is niet heel interessant. Dit komt voornamelijk doordat het voornamelijk onsamenhangend oogt en een duidelijk doel mist.
Wat afstandelijk
Ik weet ook niet goed hoe de film wil dat we over zijn hoofdpersonage denken. Niet dat deze enorm oppervlakkig blijft, maar de benadering van de film geeft hem toch ook wat afstandelijks. Het is hoe dan ook niet de meest prettige of interessante hoofdpersoon om te volgen, ook omdat we niet goed altijd weten wat er in zijn hoofd omgaat.
Dit komt ook wel degelijk door de fantasierijke elementen van de film, waardoor je je toch vaak afvraagt wat er nou precies echt is en wat niet. Het is leuk en maakt de film ook wel degelijk origineel, maar de film weet echter geen goede manier te vinden om het ook een sterk onderdeel van het verhaal te maken.
Wellicht te persoonlijk
Het is echt wel knap hoe de film een aantal rode draden heeft en hoe het dingen af en toe samen probeert te brengen. Het is dan ook wel goed duidelijk dat Alejandro G. Iñárritu een getalenteerde regisseur is, voor zover we dit nog niet wisten.
Tegelijk is ook duidelik dat hij wat doorslaat met deze film. Door de film zeer persoonlijk te maken, zit de film ook vol met visuele en verhaal technische metaforen die niet goed worden uitgelegd en alleen begrijpelijk om te volgen zijn in het hoofd van Alejandro G. Iñárritu. Iets waar ik nooit een grote liefhebber van ben. Je moet de kijker ook genoeg blijven geven om in mee te kunnen gaan. Iets waar "Bardo, falsa crónica de unas cuantas verdades" lang niet altijd in weet te slagen. Het maakt de film af en toe zelfs ietwat een worsteling om doorheen te raken. Ook niet in de laatste plaats doordat het met zijn 160 minuten ook nog eens een vrij lange film is.
Blijft te graag bij de hoofdpersoon
Om dingen beter met elkaar te verbinden en interessanter te maken had de film absoluut profijt kunnen hebben van betere ondersteunende personages. Iedereen komt en gaat maar wat in deze film en de onderlinge verhoudingen en dynamiek is iets waar de film niet genoeg aandacht op weet te leggen.
Het blijft te graag dicht bij zijn hoofdpersoon, waardoor de verdere grootsheid van zijn benadering nooit heel goed uit de verf weet te komen. Een film die te graag persoonlijk over wil komen, wat tegelijk in schril contrast is met zijn eigen benadering. Wat nog het beste aan zijn benadering weet te werken is het camerawerk. Het valt ook absoluut niet te ontkennen dat de film vol zit met een aantal zeer indrukwekkende scènes, vanuit een technisch standpunt gezien. Het is jammer dat de scènes verder veel te nietszeggend blijven om ook goed op een andere manier indruk te maken.
Laat geen sterke indruk achter
Het idee van de film is interessant, maar door de benadering weet zijn grootsheid nooit echt goed te werken en weet de film er slechts mondjesmaat in te slagen om interessant genoeg te zijn. Het is zeker geen slechte film. Daar blijft Alejandro G. Iñárritu een te groot talent voor om te laten gebeuren. Maar het is ook zeker geen film die een hele sterke indruk achterlaat, ondanks alle intenties.
6/10
Bekijk trailer
