Filmrecensie: Bed Rest (2022) Geregisseerd door Lori Evans Taylor

---

Een film die prima te kijken valt, maar tegelijk toch echt geen goede film genoemd zou kunnen worden. Daar blijft het te standaard en voorspelbaar voor en uiteindelijk weet het oook veel te weinig te doen met zijn verhaal om dit een goede meeslepende of spannende genrefilm te kunnen maken.

Weet geen originele invalshoek te vinden

Ja, al dit soort films lijken al jarenlang enorm veel op elkaar. Ze nemen telkens hetzelfde verhaal, met dezelfde soort personages en laten het op vergelijkbaar uitziende locaties afspelen. Uiteraard brengt het telkens kleine wijzigingen aan wat de films zo af en toe ook nog redelijk origineel, effectief en de moeite waaard weet te maken.

"Bed Rest" is echter een film die wel erg weinig met zijn concept weet te doen. Het probeert eigenlijk totaal niet om ook maar ergens origineel mee te zijn, maar uiteindelijk is dit slechts een gedeelte van de reden waarom de film niet heel sterk binnen zijn genre weet te werken.

Doet te weinig

Het doet niet alleen weinig met zijn concept, het doet ook weinig in het algemeen. Het verhaal wordt niet heel effectief opgebouwd en het weet dingen nooit goed door te laten ontwikkelen.

Verhaallijnen worden vaak al afgekapt voordat ze goed en wel zijn geïntroduceerd in het verhaal, wat met name een hoop van zijn mysterie teniet doet. Het wordt hierdoor ook nooit goed interessant of meeslepend om te kijken, hoewel ik het ook niet saai zou willen noemen. Daar is de film ook te kort voor en ondanks het feit dat het zich voornamelijk op één locatie afspeelt weet het het tempo er wel knap in te houden.

Jump scares in overvloed

Het is zeker geen genrefilm om lekker mee te griezelen. Sterker nog, ik kan me werkelijk niet voorstellen dat er ook maar iemand zal zijn die deze film écht spannend zou vinden. 

Het vertrouwt te veel op simpele op simpele horror trucjes zoals valse jump scares, die je ook nog eens van mijlenver aan ziet komen. En we hebben het hier ook niet over één, twee of drie gevallen. Nee, de film doet eigenlijk niet anders. Wanneer de film eindelijk wel goed losgaat met zijn horror is het dan ook al veel te laat en daarbij komt ook nog eens dat deze opleving veel te kort is om deze film een goed geslaagde genre-poging te kunnen noemen.

Geen sterke personages

Het maakt ook wel de fout om een jong kind in zijn meeste schrik- en andere horror momenten te gebruiken. Je kan dit doen, maar hier zit toch ook atlijd een risico aan verbinden. Kinderen zijn namelijk (over het algemeen) namelijk nou niet echt de meest enge wezens op deze aardbol en daarbij komt ook nog eens dat ze vaak nog niet de meest overtuigende acteurs zijn. Zo ook met deze film, die absoluut nooit goed weet te overtuigen hiermee.

Gelukkig zijn de andere acteurs wel een stuk beter. Melissa Barrera weet de film echt wel heel aardig te dragen en ook Guy Burnet weet er absoluut het beste van te maken. Het is helaas alleen niet zo dat hun personages ooit heel interessant weten te worden. Ook is de dynamiek tussen de twee wat raar. De liefde tussen het stel is duidelijk daar, maar toch doet de man, gespeeld door Guy Burnet, vrijwel niets om zijn zwangere- en duidelijk verontruste vrouw, te steunen. Het neemt af en toe zelfs wat belachelijke vormen aan wanneer hij haar opnieuw weer eens niet geloofd en het allemaal maar vooral heel erg lastig en vervelend voor zichzelf vindt. 

Vooral nietszeggend

Het is absolute niet de meest slechte of vervelende genrepoging om te kijken, maar dit komt voornamelijk doordat het hier te weinig voor weet te doen. Het is uiteindelijk dan ook met name een behoorlijk nietszeggende film die veel te weinig met zijn concept weet te doen en dan ook bar weinig goede horror weet te brengen.

5/10

Bekijk trailer