Filmrecensie: Fireheart (2022) Geregisseerd door Theodore Ty & Laurent Zeitoun
Deze film is toch ook wel weer een ietwat apart geval. Het weet namelijk een aantal oprecht goede ideeën of te wisselen met een aantal zeer matige verhaallijnen en algehele benadering. Wanneer je alle plussen en minnen tegen elkaar afstreept blijft "Fireheart" echt nog wel prima om te kijken, met name voor zijn doelgroep, maar echt een goede film zou ik het ook zeker niet willen noemen.
Voor een jonge doelgroep
Ten eerste is het misschien belangrijk om duidelijk te maken dat deze film voornamelijk op een jonge doelgroep is gericht. En ik heb het hier over kinder die jonger dan 10 zijn. De film blijft ook echt nog wel leuk, onschuldig en spectaculair genoeg voor deze doelgroep en wellicht zelfs ook wel wat inspirerend, met name voor jonge meiden.
Maar dat brengt me ook gelijk bij een probleem van de film. Het doet zijn eigen boodschap aardig teniet, door een aantal vreemde keuzes te maken met zijn verhaal. Of het gemakszucht of gewoon onkunde is kan ik niet echt zeggen, maar feit blijft wel dat zijn hoofdboodschap niet heel sterk uit de verf weet te komen.
Gemengde signalen
Hier hebben we een film waarin een vader en ex-brandweerman zijn dochter probeert te beschermen door haar niet bij de brandweer te laten wegens het gevaar, waarna ze vervolgens verkleed als man tegen de adviezen van haar vader ingaat, om vervolgens in de meest absurde en levensbedreigende situaties terecht te komen. Met andere woorden, uit niets blijkt dat haar vader ongelijk had.
En ja, natuurlijk is de hoofdboodschap uiteindelijk aan jonge meiden dat ze alles kunnen worden wat ze willen en uiteindelijk groeit de hoofdpersoon uit tot een heroïsche, maar ik hou hierbij in dit specifieke geval een beetje het gevoel dat de film constant gemengde signalen verstuurd en vaak wat verstrikt raakt in zijn eigen goede bedoelingen.
Heeft duidelijk goede ideeën
Aan de andere kant heeft de film nog wel altijd meer dan goede ideeën in zich. Het verhaal met de kwaardaardige brandstichter is verrassend sterk en spannend, totdat de identiteit wordt onthuld. De film wordt hierna meer een standaard en typische animatiefilm en daarnaast wordt het verhaal ook al snel stukken minder interessant en leuk om te volgen, omdat alle motivaties niet enorm sterk zijn.
Het voelt ook alsof de film uiteindelijk een aantal verhaallijnen had laten vallen, onwille van zijn budget of tijd. Een groot aantal personages komt er hoe dan ook uiteindelijk behoorlijk bekaaid vanaf.
Weinig afwisseling
Wat de film dan ook absoluut mist zijn een aantal goede ondersteunende personages. Met zijn hoofdpersonages zit het eigenlijk wel snor, maar er is uiteindelijk maar weinig afwisseling en deze film had dan ook absoluut een aantal leuke en sterke ondersteunende personages kunnen gebruiken om dingen verder op te leuken en af en toe wat af te leiden van zijn hoofdverhaallijn, die soms toch net wat te droog en rechtlijning is.
Het is ook in vrijwel alle opzichten een enorm voorspelbare film, maar het goede nieuws blijft dat het verder nooit vervelend om te kijken wordt. Uiteindelijk nog wel net even iets te lang, ondanks dat dat ruim onder de 90 minuten weet te blijven, exclusief de credits. Dit komt puur doordat te film uiteindelijk wat te simplistisch en rechtlijning blijft, zonder echt goede variatie.
Wel prima voor zijn doelgroep
Geen geweldige animatiefilm, ook niet qua animaties, die duidelijk binnen het lager segment valt qua budget. Het blijft echter wel degelijk vermakelijk en onschuldig genoeg voor zijn jonge doelgroep, die uiteindelijk dan ook niet even iets minder te klagen zullen hebben dan de volwasseen begeleiding die mee zal gaan om deze film te kijken.
6/10
Bekijk trailer
