Filmrecensie: Falling for Figaro (2020) Geregisseerd door Ben Lewin


Of je deze film wel of niet leuk zal gaan vinden, zal er vooral vanaf hangen of je mee kan gaan met het concept of niet. Dit geldt uiteraard in zekere mate voor iedere film, maar toch net even iets meer voor films die een onwaarschijnlijk concept gebruiken, zoals ook deze film doet.

Weinig overtuigend concept

Nee, voor mij werkte het concept niet heel goed of overtuigend. Ik bedoel, een film over een jonge vrouw die letterlijk van de één op de andere dag besluit om een operazangers te worden, zonder enige eerdere training is niet alleen redelijk belachelijk, maar zelfs iets wat beledigend, wetende hoe artiesten jarenlang dag in dag uit trainen om een bepaald niveau te bereiken, terwijl de hoofdpersoon in deze film zich ook nog eens meer bezig lijkt te houden met allerlei randzaken, zonder ooit echt af te moeten zien.

Het gebrek aan realisme is uiteraard niet het grootste probleem van de film, maar het draagt er wel aan bij waardoor het maar nooit lukte om ooit echt goed in de film te komen als kijker. Het is vooral een hele veilige en simpele film, wat het absoluut ook een bepaalde charme meegeeft, maar over het algemeen er ook voor zorgt dat het een behoorlijk oppervlakkige beleving blijft.

Een komedie zonder echt een komedie te zijn

Een groter probleem van de film blijft echter dat het duidelijk een komedie benadering kiest met zijn personages en de benadering van het verhaal, maar dat het constant lijkt te vergeten dat het een komedie is. Een komedie zonder echte lach dus. Ergens lekker subtiel en schattig, maar elementen botsen toch net even iets te vaak en ook te hard om de film volledig geslaagd te kunnen noemen.

Gelukkig niet vervelend om te kijken

Het is gelukkig absoluut niet zo dat ik het ook haatte om de film te kijken. Verre van zelfs. Het is meer dat er een hoop mis mee is, wat gelukkig dus echter niet in de weg ervan staat om alsnog een redelijk plezierige kijkervaring te worden.

Zoals gezegd is de film simpel en veilig, maar ook lief. Onschuldig, zonder zware kost om te kijken te worden. Ik zie absoluut in waarom veel mensen alsnog van deze film kunnen gaan genieten, zonder dat het verder een onvergetelijke kijkervaring voor ze zal gaan zijn. En dat is absoluut prima.

Een geslaagde- en minder geslaagde gecaste film

De film heeft een redelijke cast, met een aantal zeer goed gecaste acteurs en een aantal minder geslaagde. Danielle Macdonald is niet een typische actrice die je vaak een film als deze ziet dragen, maar het pakt in dit geval zeer geslaagd uit. Het geeft de film zelfs een bepaalde geloofwaardigheid mee, die het verhaal zelf niet weet te bieden.

Het is ook absoluut heerlijk om Joanna Lumley in deze film te zien, ook al weet de film uiteindelijk veel te weinig met haar personage te doen. Dingen beginnen interessant, maar ergens halverwege wordt ze totaal naar de achtergrond gedrukt, ter faveure van een standaard liefdesverhaal.

Een liefdesverhaal die ook niet heel sterk weet te werken. Ten eerste geeft de soort van driehoeksverhouding de film toch iets soort van ongemalijks, ook omdat eigenlijk geen van de twee mannen écht een goede match lijkt te zijn voor de hoofdpersoon. Dit komt ook doordat Hugh Skinner zijn rol net even iets te koud en afstandelijk speelt, zonder al te veel charisma.

Simpel en luchtig

Vermakelijk en ook nog altijd lief genoeg als film om je mee te kunnen vermaken. Het is alleen echter ook duidelijk niet zonder zijn problemen. Desalniettemin nog altijd een prima film om te kijken wanneer je je zou vervelen en/of in de stemming voor iets simpels en luchtigs bent.

6/10


Bekijk trailer