Filmrecensie: Role Play (2024) Geregisseerd door Thomas Vincent
Een slechte uitvoering van een bekend verhaal. Zo zou "Role Play" omschreven kunnen worden. En dat is erg zonde, want alle ingrediënten om tot een degelijke en vermakelijke film te kunnen komen waren wel degelijk daar.
Geen hoogvlieger
Het is het bekende concept. Een getrouwede man of vrouw (in dit geval vrouw) blijkt buiten hun alledaagse leven om in het geheim als geheim agent/spion/huurmoordenaar te werken. Ik weet niet precies wanneer dit soort films echt populair zijn geworden, maar feit is dat we in de loop der jaren al vele uitvoeringen van dit concept hebben gezien.
Wat dat betreft is er dus ook voldoende vergelijkingsmateriaal. Het is dan wel jammer om te moeten concluderen dat "Role Play" uiteindelijk geen hoogvlieger is. Zowel qua vermaak als verhaal laat het teveel steken vallen om daadwerkelijk geslaagd te kunnen werken.
Een film van twee helften
En dat terwijl de film echt wel heel behoorlijk en veelbelovend weet te beginnen. De film zou dan ook gezien kunnen worden als één van twee helften, waarbij de eerste helft beduidend beter weet te werken dan de tweede.
De eerste helft biedt echt prima vermaak, met leuke humor en ongemakkelijke komische momenten die je zou verwachten in een film als deze. Behoorlijk standaard dus, maar wel degelijk effectief. Het doet niets om je verrassen, maar het legt wel de fundering voor een solide minstens zo vermakelijke tweede helft. Een tweede helft die echter nooit wordt geleverd door de film.
Geen geslaagde uitvoering
Het probleem met de tweede helft is dat het een stuk minder leuk is. Dit gebeurt ook vrij plotseling. Om de één of andere reden vind de film het nodig om van toon te veranderen en het veranderd dan ook meer een typische spy-thriller met actie elementen. Alsof de film er ook niet meer zo'n zin in had om echt alleen maar vermakelijk te zijn. De toon die het aanslaat is te serieus, tenminste wel wanneer je het met de eerste helft van de film zou vergelijken. Het is hoe dan ook iets wat behoorlijk met elkaar botst.
Daar komt ook nog eens bij dat de tweede helft van de film simpelweg niet heel erg goed is uitgevoerd. Het weet geen goede, interessante of originele richting op te gaan met zijn verhaal. Sterker nog: het doet vrij weinig met zijn verhaal.
De film mist duidelijk een sterke slechterik en/of een groot gevaar. De hoofdpersonen proberen echter niet om de wereld van de ondergang te behoeden of om een crimineel te weerhouden van het plegen van bijvoorbeeld een grote overval of het uitvoeren van een terroristisch plan. Daarnaast voelt het nooit alsof het de film lukt om dingen af te kunnen ronden. Problemen en obstakels in de eerste helft van de film vormen plotseling geen problemen of obstakels meer in de tweede helft, zonder dat dingen daadwerkelijk worden opgelost. Onderlinge verhoudingen en relationele perikelen worden echt wel op scherp gezet in de eerste helft van de film, waardoor ook wat ruimte wordt gecreëerd voor iets meer diepgang en dramatische ontwikkelingen, maar de film kiest er simpelweg voor om hier na verloop van tijd niets meer mee te doen.
Prima cast
Gelukkig weet de film nog wel uit te blinken met zijn cast. Kaley Cuoco en David Oyelowo zijn zeer geschikt als hoofdpersonen en er zijn kleinere rollen weggelegt voor Connie Nielsen en Bill Nighy. Allemaal personen die de film zeker wel naar een hoger niveau weten te brengen.
Tijdens het kijken van de film zou je door het goede acteerwerk dan ook vaak gefopt kunnen worden, alsof je wel naar een hele goede film zit te kijken. Het verhaal blijft je er echter alsnog aan herinneren dat dit toch echt niet het geval is. Zonde. Want qua acteerwerk en veel andere elementen, is het wel degelijk alsnog een zeer geslaagde film.
Slechter dan gemiddeld
Van vermaak is nog wel sprake, maar het standaard verhaal en een veel mindere tweede helft zorgen er uiteindelijk voor dat "Role Play" uiteindelijk toch niet meer is dan een slechter dan gemiddelde genre-poging.5/10
Bekijk trailer
